Kibbeling, of toch zelf vissen?

Een coachee zag het laatst na een intake in mijn praktijk niet zitten om verder te gaan. De reden? "Ik hoopte op concrete tips en had het gevoel dat ik het zelf moest bedenken".

Ik denk dat diegene niet doorhad dat dit voor een coach een compliment is. Als coach los je niet het probleem voor je coachee op door direct hapklare oplossingen aan te reiken (zoals veel klassieke therapeuten pogen). Als coach stimuleer je middels reflectie het zelfinzicht en probleemoplossend vermogen. Zodat diegene in de toekomst beter om kan gaan met verschillende uitdagingen. Zodoende raak je als coachee sterker gemotiveerd en onafhankelijker. Terwijl je bij het puur opvolgen van adviezen in klassieke hulpverlening juist afhankelijker kan worden (met soms trajecten van meerdere jaren tot gevolg). 

Het afbreken van het traject van deze coachee pastte pijnlijk en jammerlijk in zijn vermijdingspatroon waarvoor hij kwam. Hij wilde daarbij niet zelf leren vissen om de honger te bestrijden, maar gewoon een lekker bakje kibbeling.

Wil je in jouw organisatie of voor jezelf wel het probleemoplossend vermogen vergroten? Neem dan contact op.