‘Twee mannen zaten achter de tralies en keken naar buiten vanuit hun cel. De eerste man keek voor zich uit en zag een zanderig stuk land. De tweede man keek omhoog en zag de sterren’.

Zie jij de moraal in dit mini-verhaal? Ik zal je alvast een hint geven... het gaat hier om perspectief.
De teleurstelling van de zoveelste lock-down, de spanningen die dit met zich meebrengt, én de donkere dagen van de decembermaand kunnen een cocktail zijn voor het ‘niet lekker in je vel zitten’. Misschien herken je dit ook wel bij jezelf; dat je net wat minder energie hebt, moeilijker aan je doelen kunt werken, of misschien zelfs even niet weet ‘waar je het allemaal voor doet’. Het kan ook zijn dat je net een wat korter lontje hebt, of meer dan gebruikelijk begint te eten, drinken óf roken.
We gaan allemaal op onze eigen manier om met deze onzekere tijden. Hierin speelt onze perceptie, dus hoe we over deze situatie nadenken en deze interpreteren een grote rol. Zijn we optimistisch en zien we kansen? Of voelen we ons onzeker en bedreigd?
Zodra we ons als mensen bewust worden van het feit dat wat wij zien niet altijd objectief en waar is, maar onze eigen interpretatie van de situatie is, ontstaat er ruimte om keuzes te maken in hoe wij willen denken. Vervolgens kunnen we als gevolg van andere positievere gedachten, ons anders gaan gedragen en beter gaan voelen in lastige tijden als deze.
De Amerikaanse filosoof Thoreau zei ooit ‘It is not what you look at that matters, it is what you see’. Dus mijn vraag aan jou; wat zie jij, het zanderige land, of de sterren? PS: heb jij moeite met het vinden van de sterren? Als coach heb ik een goede sterrekijker.
Commentaires